Co jeść na tydzień przed kolonoskopią? Warto unikać produktów tłustych, ciężkostrawnych, smażonych, o wysokiej zawartości błonnika (np. pełnoziarniste produkty zbożowe, brązowy ryż, kasze gruboziarniste, pieczywo razowe). Na diecie lekkostrawnej przygotowującej do kolonoskopii zrezygnuj z jedzenia warzyw strączkowych
Lek przeciwinfekcyjny z grupy pochodnych imidazolu stosowany ogólnie w leczeniu zakażeń bakteryjnych i pierwotniakowych. Preparat zawiera substancję metronidazol Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji Metronidazol 0,5% Fresenius roztwór do infuzji; 5 mg/ml; 40 poj. po 100 ml Fresenius Kabi b/d Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 lipca 2022 r. Co zawiera i jak działa Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji? Substancją czynną preparatu jest metronidazol, chemioterapeutyk z grupy pochodnych imidazolu o działaniu bakteriobójczym i pierwotniakobójczym. Metronidazol jest skuteczny wobec wielu szczepów beztlenowych bakterii i pierwotniaków, nie jest aktywny wobec bakterii tlenowych ani względnie beztlenowych. Działanie metronidazolu w komórkach wrażliwych bakterii i pierwotniaków prowadzi do uszkodzenia kwasu nukleinowego DNA, czego konsekwencją jest śmierć komórek drobnoustrojów. Po podaniu dożylnym łatwo przenika do tkanek i narządów oraz do płynów ustrojowych (w tym do ośrodkowego układu nerwowego). Przenika przez łożysko oraz do mleka kobiet karmiących. Kiedy stosować Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji? Preparat jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie beztlenowe lub pierwotniaki chorobotwórcze, takich jak:• posocznica (w tym posocznica połogowa), zapalenie otrzewnej, płuc lub szpiku, zakażenia kości i stawów, zakażenia dolnych dróg oddechowych, ropień wątroby, ropień mózgu, zapalenie przymacicza, zapalenie błony śluzowej macicy, zakażenia ran pooperacyjnych, zakażenia przewodu pokarmowego, zapalenie wsierdziaoraz• w zapobieganiu zakażeniom pooperacyjnym wywołanym przez bakterie beztlenowe. Kiedy nie stosować preparatu Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji? Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne pochodne należy stosować preparatu u kobiet w I trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji? Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany u osób:• z czynną chorobą ośrodkowego układu nerwowego• z ciężką niewydolnością wątroby lub encefalopatią wątrobową• leczonych kortykosteroidami oraz ze skłonnościami do występowania obrzęków (preparat zawiera duże ilości sodu)• z nieprawidłowym składem krwi (zwłaszcza w przypadku leukopenii).Jeżeli występuje u Ciebie którykolwiek z powyższych stanów, przed zastosowaniem preparatu skonsultuj się z preparatu u osób z zaburzeniami hematologicznymi zwiększa ryzyko wystąpienia leukopenii (zmniejszenia liczby krwinek białych czyli leukocytów). W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę obrazu chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz w przypadku encefalopatii wątrobowej konieczne jest zmniejszenie dawkowania z powodu ryzyka kumulacji leku w organizmie i nasilenia działań niepożądanych. Lekarz odpowiednio dostosuje dawkowania będzie także konieczne u osób w podeszłym w okresie stosowania preparatu wystąpią zaburzenia neurologiczne (np. drętwienie lub mrowienie, bóle i niedowłady, drgawki, stany splątania, osłabienie, bezsenność, zawroty głowy) należy skonsultować się z lekarzem; lekarz podejmie decyzję czy możliwe jest dalsze stosowanie dużych dawek preparatu u chorych z chorobami ośrodkowego układu nerwowego (w tym u chorych na padaczkę) może doprowadzić do wystąpienia neuropatii i preparatu u osób z zaburzeniami czynności serca może spowodować wystąpienie niewydolności układu sercowo-naczyniowego, z powodu zwiększonej objętości płynów w układzie jest usuwany podczas hemodializy w ciągu 8 godzin; lekarz zaleci przyjęcie dodatkowej dawki natychmiast po zakończeniu pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej przerywanej lub ambulatoryjnej ciągłej nie ma konieczności dostosowania okresie stosowania preparatu mogą wystąpić zakażenia drożdżakowe (kandydozy) w obrębie jamy ustnej, przewodu pokarmowego oraz pochwy. W razie ich wystąpienia konieczne jest odpowiednie leczenie. Należy skonsultować się z może wywierać wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych (np. badania aktywności enzymów wątrobowych AST).Nie należy spożywać alkoholu w okresie stosowania metronidazolu i co najmniej przez 48 godzin po zakończeniu ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?Preparat może powodować ograniczenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. W okresie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak: napady drgawek, osłabienie, bezsenność, zawroty głowy i depresja, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Dawkowanie preparatu Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji Preparat ma postać roztworu do wlewu dożylnego. Lekarz dobierze odpowiednie dawkowanie w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia oraz w zależności od czynności wątroby. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z zakażeń bakteriami beztlenowymi:Dorośli i dzieci po 10. roku życia: 500 mg co 8 godzin, preparat podawany jest dożylnie z prędkością 5 ml/min. Dzieci do 10. roku życia: 7,5 mg/kg masy ciała co 8 godzin w powolnym wlewie dożylnym z prędkością 5 ml/ zakażeniom okołooperacyjnym spowodowanym przez bakterie beztlenowe:Preparat podaje się we wlewie dożylnym z prędkością 5 ml/min bezpośrednio przed rozpoczęciem zabiegu chirurgicznego. Następnie odpowiednia dawka jest powtarzana po 8 i po 16 godzinach od podania pierwszej i dzieci po 10. roku życia: 500 mg. Dzieci do 10. roku życia: 7,5 mg/kg masy wywołane przez amebę (Entamoeba histolytica):Dorośli: 500–750 mg co 8 godzin w powolnym wlewie dożylnym z prędkością 5 ml/min przez 5–10 podawania leku:Preparat jest podawany dożylnie w powolnym wlewie dożylnym. Nie należy mieszać roztworu preparatu z innymi chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz w przypadku encefalopatii wątrobowej konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza (ryzyko kumulacji leku w organizmie). Zwykle lekarz zaleci 3-krotne zmniejszenie dawki dobowej (tj. do 1/3 dawki), która może być podawana 1 raz na chorych z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania jest usuwany podczas hemodializy w ciągu 8 godzin; lekarz zaleci przyjęcie dodatkowej dawki po dializie. U pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej przerywanej lub ambulatoryjnej ciągłej nie ma konieczności dostosowania zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku, szczególnie jeżeli stosowane są duże dawki. Konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza. Czy można stosować Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji w okresie ciąży i karmienia piersią? W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten jest przeciwwskazany w I trymestrze ciąży. W II i III trymestrze ciąży stosowanie preparatu jest dopuszczone jedynie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne, i w jego ocenie korzyści dla matki przeważają nad ryzykiem dla płodu. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Czy mogę stosować równolegle inne preparaty? Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny. Metronidazol nasila działanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny) i powoduje wydłużenie czasu protrombinowego. Należy unikać równoległego stosowania tych preparatów. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci kontrolę czasu protrombinowego (parametru charakteryzującego krzepliwość krwi) i dostosuje dawkowanie leków nasila toksyczne działania alkoholu. Spożycie alkoholu w okresie leczenia może doprowadzić do wystąpienia działań niepożądanych takich jak: uczucie gorąca, zaczerwienienie twarzy, obfite pocenie się, bóle głowy, nudności, wymioty, bóle i kurcze w nadbrzuszu. Nie należy spożywać alkoholu w okresie stosowania metronidazolu i co najmniej przez 48 godzin po zakończeniu stosowanie metronidazolu i disulfiramu może spowodować ostre psychozy i stan dezorientacji. Stosowanie metronidazolu można rozpocząć nie wcześniej niż po upływie 2 tygodni po zakończeniu stosowania zwiększające aktywność enzymów mikrosomalnych wątroby (np. fenytoina, fenobarbital) mogą powodować zmniejszenie stężenia metronidazolu we krwi, natomiast leki zmniejszające aktywność enzymów mikrosomalnych (np. cymetydyna) mogą powodować zwiększenie stężenia metronidazolu we krwi i przedłużenie okresu jego biologicznego może wpływać na zwiększenie stężenia fenytoiny we może wpływać na zwiększenie stężenia równolegle stosowanego litu i nasilać jego toksyczne działania; mogą wystąpić objawy uszkodzenia nerek. Jeżeli równoległe stosowanie metronidazolu i litu jest konieczne należy często kontrolować stężenie litu oraz kreatyniny i elektrolitów we równolegle z metronidazolem stosowana jest terfenadyna lub astemizol możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych dotyczących serca (np. wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca, blok serca, omdlenia, zgon). Nie należy równolegle stosować tych wystąpić interakcje metronidazolu z może wpływać na wyniki oznaczenia aktywności enzymów wątrobowych (AST). Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Metronidazol 0,5% Fresenius - roztwór do infuzji? Jak każdy lek, również Metronidazol 0,5% Fresenius może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań działań niepożądanych występujących najczęściej należą: nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, metaliczny smak w ustach. Może wystąpić: suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie trzustki (ustępujące po zaprzestaniu stosowania preparatu), zaburzenia czynności wątroby, cholestatyczne zapalenie wątroby i żółtaczka (ustępujące po zaprzestaniu stosowania preparatu), bóle mięśni i stawów, ciemniejsze zabarwienie moczu, zakażenia drożdżakowe (kandydozy). Mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby leukocytów, granulocytów obojętnochłonnych, małopłytkowość, bardzo rzadko agranulocytoza), zaburzenia układu nerwowego takie jak: bóle i zawroty głowy, neuropatie obwodowe (drętwienie, mrowienie, parestezje, niedowłady), dezorientacja, nerwowość, napady drgawkowe, depresja, zaburzenia snu (senność, bezsenność), omdlenia, zaburzenia koordynacji ruchów, zaburzenia widzenia (widzenie podwójne, krótkowzroczność). Możliwe zmiany skórne, wysypka, świąd, reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, reakcje anafilaktyczne). Może wystąpić zakrzepowe zapalenie żył. Inne preparaty na rynku polskim zawierające metronidazol Arilin rapid (globulki) Grinazole (pasta) Metronidazol 0,5% Polpharma (roztwór do wstrzykiwań i infuzji) Metronidazol Chema (maść) Metronidazol Jelfa (żel) Metronidazol Polpharma (tabletki) Metronidazol Polpharma (tabletki dopochwowe) Metronidazole B. Braun (roztwór do infuzji) Rozetic (żel) Rozex (emulsja na skórę) Rozex (krem)
Sytuacja komplikuje się jednak najbardziej w terminalnym stadium chorób. Trudno jest jednoznacznie powiedzieć czy Pacjent nie chce czy nie może pić. A może nie powinien? Rodzina jest zagubiona – jak pisałem na początku: wszyscy jednoznacznie utożsamiamy apetyt i pragnienie z dobrostanem.
Moment, w którym człowiek dowiaduje się, że choruje na nowotwór złośliwy to jedno z najbardziej traumatycznych przeżyć, jakie może doznać w życiu. Pod znakiem zapytania stoją wszystkie plany życiowe. Pojawia się obawa co do nieznanej terapii, której zostanie poddany. W początkowym okresie bazuje się głównie na tym, co obserwowało się do tej pory wśród znajomych i rodziny, a słowo chemioterapia napawa lękiem i kojarzy się nieodparcie z utratą włosów i męczącymi wymiotami. Ale czy jest tak naprawdę? Najważniejszą bronią w walce z nieznanym jest poznanie i zrozumienie specyfiki leczenia onkologicznego. Człowiek, który wie, co może go spotkać i czego ma oczekiwać o wiele lepiej radzi sobie z ewentualnymi efektami ubocznymi, a leczenie jest skuteczniejsze, bo rozumiejąc jego istotę pomaga swojemu organizmowi w walce z chorobą. No właśnie, więc czym tak naprawdę jest chemioterapia? Komórki nowotworowe różnią się od prawidłowych komórek, które budują nasz organizm pewnymi specyficznymi cechami – są nimi zdolność do szybkiego, niepohamowanego dzielenia się, a co za tym idzie utrata dojrzałości i zdolności do rożnicowania się. Są jak pasożyty – nie dość, że ich ilość wciąż rośnie – to jeszcze niszczą otaczające tkanki uniemożliwiając ich prawidłowe funkcjonowanie. Wydzielają także szereg substancji, które są odpowiedzialne za złe samopoczucie chorego, ciągłe gorączki, utratę apetytu i chudnięcie. A wszystko to jest efektem buntu pojedynczej komórki organizmu, która ulega procesowi zwanemu transformacją nowotworową. To sprawia, że jej potomstwo zaczyna żyć własnym życiem i wyzwala się spod kontroli organizmu. Bez skrupułów zaczyna go wykorzystywać. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że to co może stać się w efekcie z jej nowym żywicielem, przypadnie i jej w udziale… Wydawałoby się, że nic nie jest w stanie zatrzymać tego samobójczego pędu. Okazało się jednak, że komórki nowotworowe mimo swej potencjalnej niezniszczalności są wrażliwe na pewne substancje, które powodują uszkodzenia w ich strukturze, prowadząc do ich obumierania. Te substancje zwane są cytostatykami i to one stanowią podstawę w leczeniu chemicznym. Leczenie chemiczne to stosunkowo nowa metoda walki z nowotworami, bowiem idea narodziła się w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Podczas I wojny światowej, do działań wojennych zaczęto stosować iperyt, zwany także gazem musztardowym i zauważono jego antynowotworowe właściwości. Od tamtej pory przeprowadzono badania nad dziesiątkami cytostatyków i opracowano szereg schematów, umożliwiających coraz skuteczniejsze ich stosowanie. Jakie są korzyści stosowania chemioterapii? Chemioterapia jest metodą skuteczną w leczeniu wielu odmian nowotworów. Skojarzenie coraz skuteczniejszych leków wraz z innymi metodami leczenia onkologicznego takich jak leczenie chirurgiczne, radioterapia bądź hormonoterapia sprawia, że liczba pacjentów wyleczonych z nowotworu rośnie z dnia na dzień. Czy leczenie to niesie za sobą jakieś ryzyko? Podobnie jak w przypadku innych rodzajów leczenia stosowanych w różnych chorobach, istnieją pewne zagrożenia dla pacjentów poddawanych chemioterapii. Leki cytostatyczne zabijając komórki nowotworowe, mogą zaszkodzić także komórkom zdrowym. Pacjent wtedy doświadcza skutków ubocznych leczenia. Skutki te a także jak można sobie z nimi radzić będą opisane w dalszej części artykułu. Jakie są zasady leczenia chemicznego? Chemioterapia, w przeciwieństwie do leczenia miejscowego oddziałuje na cały organizm. Dociera do najodleglejszych miejsc, niszcząc napotkane na swojej drodze nieprawidłowe komórki. Penetruje także do większych ich skupisk, tworzących guzy nowotworowe. Leki cytostatyczne mogą być stosowane zarówno w monoterapii – wtedy jednorazowo podaje się jeden lek, lub polichemioterapii – kiedy to używa się kombinacji różnych cytostatyków i podaje je równocześnie lub w specjalnym trybie czasowym. W jaki sposób podaje się chemioterapię? Cytostatyki mogą być dostarczane do wnętrza ludzkiego ciała w różny sposób – najbardziej rozpowszechnioną metodą jest podawanie leków dożylnie. W takim przypadku choremu podłącza się kroplówkę czekając aż całość przedostanie się do krwioobiegu. W zależności od rodzaju leku, procedura trwa różnie długo, poczynając od kilku godzin, a kończąc na kilkunastu. Metoda ta stosowana jest niemal we wszystkich rodzajach nowotworów, które można leczyć cytostatykami. W przypadku nowotworów zlokalizowanych w jamie brzusznej, podaje się chemię dootrzewnowo. Otrzewna to cienki, elastyczny worek, w której umieszczone są niektóre narządy jamy brzusznej. W ciągu ostatnich kilku lat metoda ta zyskała popularność w przypadku leczenia nowotworów jajnika, niemniej trwają próby wykorzystania jej w innych nowotworach – głównie przewodu pokarmowego. Wewnątrz jamy otrzewnej umieszcza się na drodze operacyjnej cienki drenik, który wyprowadza się na brzuch. W odpowiednich odstępach czasu podłącza się doń kroplówkę i cała procedura nie różni się od podania leku drogą dożylną. Po zakończeniu leczenia dren usuwa się. Chemioterapia może być także podawana do jamy opłucnej, do tętnic zaopatrujących guzy nerek i wątroby, a także do kanału kręgowego w przypadku białaczek. Chemioterapię, którą stosuje się przed zabiegiem operacyjnym stwarzając warunki dla jak najlepiej wykonanego zabiegu operacyjnego nazywa się chemioterapią neoadjuwantową. Z kolei po zabiegu operacyjnym można podać chemioterapię uzupełniającą (zwaną także adjuwantową), która ma za zadanie zniszczyć potencjalne ogniska nowotworu, które mogą znajdować się w organizmie. W przypadku bardzo zaawansowanego nowotworu, kiedy na pierwszym miejscu stawia się zmniejszenie dolegliwości związanych z chorobą, poprawę jakości życia oraz okresowe zahamowanie wzrostu nowotworu i wydłużenie życia podaje się chemioterapię paliatywną. Wówczas leki stosowane są w mniejszych dawkach, aby zminimalizować działania uboczne, które mogłyby być nawet śmiertelne dla osłabionego organizmu. Chemioterapię megadawkową stosuje się w szczególnych przypadkach, gdyż dawki (jak sama nazwa wskazuje) są o wiele wyższe niż w konwencjonalnym stosowaniu. Chemioterapia taka jest zazwyczaj wstępem do zabiegu przeszczepu szpiku kostnego, który w Polsce stosowany jest w przypadku nowotworów hematologicznych – białaczki, chłoniaki lub ziarnica złośliwa. Leczenie chemiczne stosuje się w określonych schematach zwanych także cyklami. Dobór schematu zależy od rodzaju nowotworu oraz właściwości leku. To czy chemia będzie podana raz na parę tygodni wynika z biologii komórki nowotworowej – w guzie nowotworowym nie wszystkie komórki ulegają stale podziałom. Bywa tak, że tylko cześć komórek się dzieli, a część znajduje się w stanie uśpionym. Leki cytostatyczne działają w fazie kiedy komórki się dzielą, uśpione mogą być na nią niewrażliwe. Dlatego też leczenie dobiera się w taki sposób by utrafić w moment, kiedy jak największa ilość komórek będzie się dzielić i wtedy jest większa szansa na to, że uda się zniszczyć ich więcej. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie terminów kolejnych chemii. A jakie są osobiste odczucia pacjentów, którzy zetknęli się z leczeniem chemicznym? Natalia z mężem Natalia ma 49 lat. Jest nauczycielką przedmiotów ekonomicznych i zawsze była osobą energiczną. Kiedy cztery lata temu dowiedziała się, że zachorowała na nowotwór złośliwy, miała wrażenie, że zawalił jej się cały świat. Nie poddała się jednak i w tej chwili mija piąty rok jej trudnej walki z chorobą. Rak jajnika jest nowotworem, w przypadku którego stosuje się leczenie chirurgiczne a także chemioterapię. „ Ponieważ choruję na nowotwór od 4 lat więc dostałam bardzo dużo różnych chemii, w tej chwili nawet nie jestem w stanie zliczyć ile ich było, ale proszę mi wierzyć było ich sporo”– wyznaje – „. Od początku choroby zetknęłam się z cisplatyną, taxolem, doxorubicyną, gemzarem i innymi. Na początku mojej drogi walki z rakiem dostałam cisplatynę i endoxan. Jak każdy człowiek, który po raz pierwszy spotyka się z chorobą przerażała mnie lista skutków ubocznych, które miałam sobie przeczytać i podpisać, że je akceptuję tzn zgadzam się na chemioterapię. Ale nie miałam wyjścia, chemioterapia była szansą na życie nie przeczytałam wszystkich punktów, tłumacząc sobie, ze mogą one mnie wcale nie dotyczyć jeżeli pozytywnie nastawię się do chemioterapii. Gdy się zastanowię przez co przeszłam podczas brania chemii to nasuwa się jedna myśl – chyba najgorsze jest to że straciłam włosy. W tej chwili jestem po raz czwarty brutalnie mówiąc łysa. Wydawało mi się , że przy trzecim łysieniu nie przeżyję tego, a jednak pogodziłam się z tym tak samo jak i teraz. Niemniej na początku jest to szok.” Natalia w trakcie chemioterapii Utrata włosów jest przykrym problemem szczególnie dla kobiety, często nie do przezwyciężenia psychicznie. Komórki w cebulkach włosów podobnie jak komórki nowotworowe często się dzielą, sprawiając, że włos rośnie. Jednocześnie stają się bardziej wrażliwe na działanie leków chemioterapeutycznych. Jednakże po zakończeniu leczenia dochodzi do odnowy cebulek i włosy odrastają, często ładniejsze i gęstsze niż na początku. „Kiedy miałam dłuższą przerwę pomiędzy kolejnymi rodzajami leczenia, włosy odrosły. Były kręcone i o dziwo wcale nie siwiały. W takich chwilach człowiek o wiele optymistyczniej patrzy w przyszłość i zapomina o tym, co było złe i trudne” – mówi Natalia. O podobnych problemach mówi 27-letnia Anna, u której w tym roku rozpoznano chłoniaka śródpiersia. Leczenie cytostatyczne jest dla niej czymś zupełnie nowym, w czerwcu dostała pierwsza dawkę chemioterapii. „Na razie nie jestem tak osłabiona jak za pierwszym razem, mam nudności, czasem jest mi zimno, zaczęły wypadać włosy – zawsze miałam ich dużo – jednak od środy widać różnicę” Wśród objawów ubocznych chemioterapii można wyróżnić te, które pojawiają się w trakcie podawania leków lub kilka dni potem – są to objawy wczesne. Objawy późne, pojawiające się kilka miesięcy bądź lat potem mogą wynikać z kumulacji cytostatyków w narządach. Podczas podawania chemii na pierwszy plan wysuwają się problem z nudnościami i zwracaniem pokarmów. 28-letnia Gosia, również choruje na raka jajnika. Wspomina, że już podczas przygotowywania wkłucia do podłączenia kroplówki bywało tak, że robiło jej się niedobrze. ”Najważniejsze to nastawienie psychiczne – jeżeli człowiek weźmie się w garść i powie sobie, że to uratuje mu życie – jest wtedy łatwiej” Na szczęście istnieją skuteczne środki, które mogą zminimalizować przykre dolegliwości. Jest wiele grup leków przeciwwymiotnych, które mogą być podawane w różny sposób w zależności od preferencji chorego – dożylnie, doustnie czy doodbytniczo. Okazuje się tez, że kluczowe znaczenie ma to co chorzy jedzą podczas przyjmowania chemii – zdarza się, że z obawy nie przyjmują żadnych pokarmów. „Jeżeli chodzi o jedzenie to nie radzę jeść owoców i mleka, tzn żadnych przetworów mlecznych. Nie można jednak głodować, ale jeść rzeczy lekkie takie jak na przykład wafle ryżowe bądź kisiel” – radzi Natalia. Dni, które następują po podaniu cytostatyków bywają trudne. Człowiek czuje się zatruty, na co wpływa fakt, że z uszkodzonych komórek nowotworowych uwalniają się różne toksyny, które zanim zostaną usunięte z organizmu przez jakiś czas działają i mogą powodować osłabienie i gorączkę. Mogą jeszcze utrzymywać się nudności. Gosia z mężem „Kilka dni po chemii po prostu muszę leżeć w łóżku. Nie mam apetytu, na szczęście mój mąż dba o to, żebym czuła się jak najbardziej komfortowo. Podtyka mi smakołyki, poprawia samopoczucie” – opowiada Gosia. „ Ból głowy to dla mnie największy problem” – wyznaje Natalia – „ból mięśni tak jak przy grypie, ogólne osłabienie, gorączka nawet powyżej 39 C. Ogólne rozbicie i ciężkie kilka dni do przeżycia ale jak tylko dochodzę do siebie to wraca uśmiech i chęć walki, a potem zapominam jak było ciężko, staram się żyć i cieszyć z każdego dnia.” Około dziesięć dni po zakończonym leczeniu konieczna jest kontrola parametrów krwi. Szpik kostny jest wrażliwy na cytostatyki i w efekcie obniża się poziom czerwonych i białych krwinek. Może pojawić się anemia (niedokrwistość), która będzie objawiała się bladością, osłabieniem i uczuciem przyspieszonego bicia serca. „Bardzo ważny problem to krew – trzeba pilnować aby wyniki były w normie. Może być problem z odpornością – trzeba wtedy uważać i nie dopuścić do zarażenia się nawet katarem. Taka sytuacja może się zakończyć nawet zapaleniem płuc, wymagającym pobytu w szpitalu. Jak się zatem chronić ? Trzeba unikać dużych skupisk ludzi, zdrowo się odżywiać – pić soki ze świeżych warzyw i brać witaminy” – pani Natalia szczególnie poleca picie świeżego soku z buraków, przyjmuje także preparaty odpornościowe takie jak olej z wątroby rekina. W przypadku dużego spadku hemoglobiny konieczne może być nawet przetoczenie krwi. Tutaj ważna jest rola lekarza, który powinien uświadomić chorego na co zwrócić uwagę i jakie symptomy mogą zwiastować groźną niedokrwistość. Oprócz dolegliwości fizycznych związanych z leczeniem pacjenci bardzo często podnoszą problem wpływu leczenia chemicznego na psychikę. „ Co do psychiki to szkoda słów” – wyznaje smutno Anna – „ Uważam że psycholog powinien być w każdej przychodni onkologicznej. Ciągle słyszę: nie martw się, będzie dobrze… Niestety nie mam kontaktu z osobami chorymi a wydaje mi się że właśnie one mogą mnie naprawdę zrozumieć…” Na początku leczenia, kiedy na przerażonego pacjenta spada zbyt wiele, szczególnie ważne jest wsparcie udzielone przez lekarza, rodzinę oraz kontakt z innymi osobami w podobnej sytuacji. „Mój mąż jest wspaniałym człowiekiem – mówi Natalia – „w trudnych chwilach zawsze jest przy mnie i mnie wspiera. Dba o moje leczenie i wiele mu zawdzięczam”. Podobnie o swoim mężu opowiada Gosia. Robert czynnie uczestniczy w procesie leczenia żony, szuka wszelkich sposobów aby jej pomóc i poprawić samopoczucie – jest dla niej prawdziwym oparciem. Okazuje się, że to nastawienie psychiczne może mieć kluczowe znaczenie w dalszym rozwoju choroby, reakcji na leczenie i losach chorego. Nowotwory wciąż stanowią ogromną zagadkę, gdyż mimo statystyk każdy pacjent choruje inaczej. Ludzie, o silnym charakterze, którzy potrafią pozytywnie nastawić się do przebiegu leczenia łatwiej znoszą wszelkie trudy napotkane na swej drodze. Dla nich chemioterapia nie jest trucizną – jest narzędziem w walce o życie. Mimo ciężkich doświadczeń, na twarzy potrafi zajaśnieć uśmiech a wola walki sprawia, że droga przez cierpienie staje się drogą do wyleczenia. Do chwili, kiedy wolni od choroby nowotworowej będą mogli ponownie cieszyć się tym, co daje życie… Lek. Agnieszka Barchnicka Opracowano na podstawie: „Leczenie nowotworów” – pod red. M. Pawlickiego a także serwisu onkologicznego Przeczytaj również artykuł czerwca. Westchnienia przyszłego lekarza
Niewskazane jest także smażenie, dlatego warto zapoznać się z nowymi metodami obróbki cieplnej produktów, np. gotowaniem na parze czy też pieczeniem. Dieta cukrzycowa – przykładowe przepisy. Oto kilka przepisów, które można zastosować na diecie cukrzycowej: śniadanie: kanapki z pastą jajeczną, ogórkiem i rzodkiewką,
Jakie jest samopoczucie po operacji? Gdy znieczulenie przestanie działać, zaczniesz odczuwać ból wokół rany. Będzie on silniejszy lub słabszy - w zależności od tego, jaki jest twój indywidualny próg bólu, czy byłaś zdrowa i sprawna fizycznie, czy miałaś już "cesarkę" (jeśli tak, będziesz prawdopodobnie mniej obolała). Niektóre mamy już po kilku godzinach wstają bez problemu i nie odczuwają większych dolegliwości. Inne czują się bardzo źle przez kilka dni. Jeśli miałaś znieczulenie zewnątrz-oponowe, przez kilka godzin po operacji będziesz dostawać niewielkie dawki środków przeciwbólowych przez cewnik, który przed zabiegiem umieszczono ci na plecach. Jeśli operowano cię w znieczuleniu ogólnym, otrzymasz odpowiednie leki w kroplówce lub zastrzyku. Potem w razie potrzeby poproś o środek przeciwbólowy w czopku. Nie martw się, lekarz dobierze go tak, by zmniejszyć twoje dolegliwości, ale nie zaszkodzić dziecku. Jakie mogą być skutki znieczulenia? Kobiety po znieczuleniu zewnątrz- oponowym w pierwszych dniach po porodzie skarżą się niekiedy na silny ból głowy. Inne narzekają na bóle pleców, a także mrowienie i drętwienie nóg. Dzieje się tak, zwłaszcza jeśli środek znieczulający dostał się do płynu rdzeniowego zamiast do przestrzeni nadtwardówkowej. Jeśli miałaś znieczulenie ogólne, po wybudzeniu mogą męczyć cię nudności i wymioty, a także ból głowy i gardła. Będziesz czuła się mocno osłabiona. Po operacji w płucach zalega wydzielina. Lekarze zalecą ci więc odkaszliwanie lub energiczne wydmuchiwanie powietrza, by ją usunąć (inaczej mogłaby spowodować zapalenie płuc). Niestety, kaszel powoduje bolesne napinanie brzucha i świeżej rany pooperacyjnej. Lepszą metodą jest wciąganie brzucha, a następnie gwałtowny wydech z głośnym "pfuuuf". Pomaga to też w uwolnieniu organizmu od środków znieczulających. Kiedy będzie można wstać? Im szybciej, tym lepiej. Zacznij od poruszania stopami. Kręć kółka w różnych kierunkach. To uruchomi krążenie w nogach. Po sześciu-ośmiu godzinach po operacji powinnaś wstać i zrobić kilka kroków. To ważne, bo pomaga zapobiec zakrzepom i zatorom naczyniowym. Oczywiście nie próbuj tego sama, bo może ci się zakręcić w głowie i możesz upaść. Poproś o pomoc położną. Najpierw usiądź i dopiero po odczekaniu dłuższej chwili spróbuj wstać. Pierwsze kroki mogą być bolesne, ale to minie. Staraj się nie garbić (na początku możesz to robić odruchowo). Nie bój się! Szwy się nie rozejdą, a w pozycji wyprostowanej wbrew pozorom będzie ci wygodniej i nie będziesz czuła bólu. Kiedy pierwszy raz można iść do toalety? Gdy tylko będziesz gotowa stanąć na nogi, położna usunie cewnik moczowy, który do tej pory opróżniał twój pęcherz. Od tej pory możesz normalnie korzystać z toalety. Jeżeli na początku będziesz miała trudności z oddaniem moczu, odkręć kran w łazience. Odgłos cieknącej wody powinien ci pomóc. Niektóre mamy po cesarskim cięciu mają problemy z wypróżnieniem. Gdy będziesz mogła już normalnie jeść (zwykle w trzeciej dobie), uzupełnij swoją dietę suszonymi śliwkami lub rodzynkami. Zawierają one dużo błonnika i zapobiegają zaparciom. Jeśli jednak sprawa będzie się przedłużać, poproś położną o czopek przeczyszczający. Pamiętaj jednak, że na ponowne uruchomienie pęcherza i pobudzenie prawidłowego funkcjonowania jelit najlepsze jest jak najszybsze wstanie z łóżka i krótkie spacery oraz picie dużej ilości płynów, najlepiej ciepłej wody. Jak się goi rana po cięciu? Już od trzeciej doby po operacji możesz normalnie kąpać się pod prysznicem. To nie przeszkodzi w gojeniu się rany. Blizna może cię pobolewać, a później swędzieć przez kilka tygodni. Dolegliwości jednak będą się stopniowo zmniejszać Staraj się nosić obszerne rzeczy, które nie będą urażać blizny (majtki typu bikini wrzuć na razie na dno szuflady). Jeśli czujesz ból w czasie kaszlu, kichania czy śmiechu, przyciśnij brzuch miękką poduszką. To powinno przynieść ci ulgę. W przyspieszeniu procesu gojenia może pomóc naświetlanie lampą solux i homeopatyczne preparaty z arniki. Gdyby trzeba było, możesz potem osuszyć to miejsce suszarką do włosów. Jeśli wszystko się ładnie goi, nie musisz stosować żadnych płynów ani kremów antyseptycznych. Blizna stopniowo zblednie, z czerwonej stanie się różowa, a w końcu nieco jaśniejsza niż twoja skóra, niemal niewidoczna pod włosami łonowymi. Jeżeli jednak zauważysz, że rana robi się zaczerwieniona, opuchnięta, bardziej bolesna, sączy się z niej wydzielina lub ropa albo masz gorączkę, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem. Konieczna jest kuracja antybiotykowa. Jeśli lekarz, który cię operował, użył zwykłych szwów, zdejmie je po sześciu-ośmiu dniach (niekiedy stosuje się szwy rozpuszczalne i wtedy w ogóle nie ma z tym problemu). Po miesiącu rana nie powinna ci już sprawiać większych kłopotów, choć niektóre mamy czują, że okolica blizny jest lekko odrętwiała nawet po kilku miesiącach Jakie są inne poporodowe dolegliwości? Po cesarskim cięciu macica kurczy się tak jak po porodzie siłami natury, więc i krwawienie z dróg rodnych jest podobne. Możesz odczuwać bolesne obkurczanie się macicy, która wraca do rozmiarów sprzed ciąży. Może to być przykre, zwłaszcza podczas karmienia piersią, ale to znak, że wszystko jest w porządku. Odchody połogowe, wydzielane z pochwy i przypominające krwawienie miesiączkowe, najpierw są czerwone, potem różowe, brązowe i wreszcie bezbarwne. Utrzymują się przez trzy, cztery tygodnie. Są nieco mniej obfite niż po naturalnym porodzie, zwłaszcza jeśli do cięcia doszło, zanim rozwinęła się akcja porodowa. Jeśli jednak byłyby bardzo skąpe lub w ogóle zanikły, zgłoś się do lekarza. Może to oznaczać, że doszło do zatrzymania odchodów we wnętrzu macicy i potrzebne są leki obkurczające macicę. Czy po cesarce można karmić piersią? Oczywiście. Aczkolwiek przez pierwsze dni jest to nieco utrudnione. Na pewno będziesz potrzebować pomocy w przystawieniu dziecka i znalezieniu wygodnej pozycji do karmienia. Możesz siedzieć na krześle z rękami na oparciach, a dziecko położyć na miękkiej poduszce umieszczonej na brzuchu. Możesz też poduszkę wraz z maluchem włożyć pod pachę, tak by jego nóżki nie leżały na twoim brzuchu, lecz pod ramieniem. Drugą ręką przysuń główkę do piersi i podtrzymuj ją w tej pozycji. Całkiem komfortowa jest też pozycja leżąca. Połóż się na boku (pamiętaj o wygodnym podparciu głowy) i przysuń malucha do piersi (obojgu będzie wam wygodniej, gdy ułożysz małego ssaka na poduszce). Nie martw się, gdy na początku twoje piersi wytwarzają mało mleka. Noworodek potrzebuje go naprawdę niewiele. Regularnie przystawiaj malca, a produkcja szybko się zwiększy. W trzeciej-czwartej dobie po porodzie ilość pokarmu jest największa, to tzw. nawał mleczny, a piersi wypełniają się do granic możliwości. Nie rozmasowuj ich na siłę - dziecko jest najlepszym odciągaczem (dla zmniejszenia ilości pokarmu możesz popijać szałwię). W ciągu kilku dni ilość mleka dostosuje się do potrzeb dziecka. Początkowo twoje brodawki mogą być nieco obrzmiałe i wrażliwe - to normalne, ale jeśli karmienie jest dla ciebie bolesne przez cały czas, poradź się położnej albo doradcy laktacyjnego, bo świadczy to o złej technice karmienia. Jak poradzić sobie z opieką nad dzieckiem? W większości szpitali już w drugiej dobie po operacji dziecko jest razem z mamą. Samodzielna opieka nad noworodkiem jest wprawdzie męcząca, ale bądź spokojna, poradzisz sobie! A w razie trudności zawsze możesz poprosić położną o pomoc. Oczywiście lepiej unikać noszenia ciężarów. Słodki ciężar to jednak zupełnie inna historia. Trudno przecież nie przytulić czy nie ukołysać w ramionach maleństwa, które przecież tak tego potrzebuje. Spróbuj tylko nie forsować się za nadto. Jeśli chcesz wziąć dziecko na ręce, podnoś je z poziomu stołu, wtedy wykorzystasz mięśnie ramion, a nie brzucha. Przy schylaniu się uginaj kolana, zamiast zginać się w pasie. Kiedy wrócisz do pełnej formy? To, ile dni spędzisz w szpitalu, zależy od tego, jak szybko wracasz do zdrowia, a także od zwyczajów przyjętych w szpitalu, w którym byłaś operowana. Zwykle pobyt na oddziale położniczym trwa od 3 do 6 dni. Zanim jednak w pełni wrócisz do zdrowia, upłynie miesiąc-dwa. Po tym czasie możesz też rozpocząć współżycie z partnerem, oczywiście jeśli masz już na to ochotę. Niektóre mamy są tak skupione na dziecku, że przez wiele miesięcy w ogóle nie myślą o seksie. To zupełnie normalne.Objawy odwodnienia i braku wody w organizmie. Początkowo pojawiają się: wzmożone pragnienie. rzadsze oddawanie moczu (a jeśli już go oddajemy, to jest w kolorze ciemnożółtym) suchość śluzówek jamy ustnej i języka. wzdęty brzuch. brak apetytu. senność, choć czasami pobudzenie. tępy, umiarkowany ból głowy bez konkretnego Zawartość podstrony1 Jak powstaje kac?2 Jakie są oznaki i objawy kaca? Zawroty i ból głowy podczas Ogólne złe Zaburzenia Utrata apetytu3 Długość kaca, czy kac może trwać 3 dni?4 Jak złagodzić kaca?5 Szybki sposób odtrucia alkoholowego — jak odtruć organizm?6 Co znajduje się w kroplówce na kaca? Ile kosztuje kroplówka na kaca? Czy można pić po kroplówce?7 Odtrucie alkoholowe i pozbycie się kaca w klinice Trudno jednoznacznie powiedzieć, ile trwa kac, bo zależne to jest od ilości wypitego alkoholu, a także od cech indywidualnych takich, jak waga, wiek, czy metabolizm alkoholu etylowego w organizmie. Jedno jest pewne, niezależnie od tego, ile trwa kac, można się wspomóc, by szybciej wyeliminować jego przykre objawy. Zobacz, jak sobie pomóc, żeby zniwelować objawy kaca, nawet jeśli Twój kac trwa kilka dni. Jak powstaje kac? Zachowanie umiaru ważne jest we wszystkim. W piciu alkoholu, na pewno w związku z czym podczas imprezy należy zachować ostrożność. Zwłaszcza jeśli należysz do grupy osób, którym metabolizowanie alkoholu przychodzi trudno i zwyczajnie sobie nie radzą z oczyszczaniem. Nadmierne spożywanie alkoholu prędzej czy później doprowadzi do zatrucia, za które odpowiedzialny jest głównie aldehyd octowy. W wyniku przeciążenia organizmu, gdzie narządy nie nadążają z oczyszczaniem komórek, dochodzi do zatrucia i pojawienia się specyficznych objawów. Jakie są oznaki i objawy kaca? Do najczęstszych objawów kaca zalicza się szereg nieprzyjemnych doznań, które są wynikiem nadmiernego spożycia alkoholu. Objawy kaca są specyficzne, mają też różne nasilenie. Są kwestią indywidualną. Jednak te najczęstsze, są typowe i w zależności od tempa metabolizmu organizmu, wyciszają wraz z upływem godzin lub u niektórych mogą trwać nawet kilka dni. Zawroty i ból głowy podczas kaca Zawroty głowy i ból to typowy syndrom dnia następnego. Nawet jeśli przespałeś kilka godzin, możesz w dalszym ciągu odczuwać upojenie alkoholowe i doświadczać ogólnego rozbicia. Ogólne złe samopoczucie Objawy kaca to także ogólne rozbicie i złe samopoczucie, a także brak sił i kołatanie serca. Mdłości Kolejnym z nieprzyjemnych objawów jest uczucie mdłości lub wymioty. Mając kaca, możesz czuć, jak zaciska Ci się żołądek lub wymiotować kilka razy w ciągu doby. Zaburzenia snu Wysiłek fizyczny sprawia Ci problem, ale jednocześnie nie możesz spać. To także często objawy kaca i przedawkowania alkoholu. Utrata apetytu Na kaca dobrze jest pić dużo płynów, natomiast kiedy nie masz apetytu, to nic nie chce przejść przez gardło. To problem, bo w wyniku na przykład wymiotów lub biegunki może dojść do szybkiego odwodnienia. Długość kaca, czy kac może trwać 3 dni? Długość kaca jest ściśle powiązana z ilością wypitego alkoholu i potencjałem organizmu, a raczej jakością jego metabolizmu. Jeśli Twoje ciało ma predyspozycje do długiego oczyszczania się z metabolitów alkoholu, Twój kac może trwać nawet dłużej, niż 3 dni, przy czym objawy zatrucia będą słabły z dnia na dzień. Odtrucie alkoholowe możesz przeprowadzić samemu, a polega ono głównie na odpowiednim nawodnieniu organizmu. Warto przyjąć witaminę C, która jest naturalnym utleniaczem, a także pić dużo płynów, żeby się przefiltrować. Niezbędne także będą inne witaminy i minerały, a także elektrolity. Możesz także przyjąć tabletki przeciwbólowe, które złagodzą ogólne kiepskie samopoczucie i bóle ciała. Jeśli objawy nie ustępują i trwają w najlepsze w kolejnej dobie od spożycia, to warto skontaktować się z lekarzem lub zamówić kroplówki witaminowe na odtrucie. Szybki sposób odtrucia alkoholowego — jak odtruć organizm? Odtrucie alkoholowe to ostatnia deska ratunku dla osób, które kaca mają kilka dni. Detoks alkoholowy przy pomocy kroplówki witaminowej stawia na nogi i pomaga szybciej wrócić do normalnego funkcjonowania. Podanie kroplówki wymaga wkłucia dożylnego, ale jest to jedna z najpewniejszych metod pozbycia się alkoholu i jego metabolitów z krwi. Co znajduje się w kroplówce na kaca? Odtruwanie alkoholowe przy użyciu kroplówki podanej do organizmu dożylnie, jest skuteczne ze względu na skład kroplówki na kaca. W kroplówce znajdują się: witaminy i minerały;kwas acetylosalicylowy;elektrolity;jeśli zachodzi taka potrzeba, pacjent otrzyma środki przeciwbólowe i uspokajające;a także niesteroidowe leki przeciwzapalne. Ile kosztuje kroplówka na kaca? Podanie kroplówki na kaca wiąże się z przerwaniem ciągłości skóry, a więc kroplówka może zostać podana przez wyspecjalizowanych lekarzy lub ratowników medycznych. Koszt takiej kroplówki może wahać się od 350 zł do nawet 1000 zł. Cena uzależniona jest od indywidualnych potrzeb. Czy można pić po kroplówce? Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy dożylne podanie kroplówki koliduje z dalszym piciem. Jeśli pacjent otrzymał leki, to alkohol może zakłócić ich działanie lub je wzmocnić. Spożywanie alkoholu po otrzymaniu kroplówki odradzamy także ze względu na to, że organizm powinien mieć czas na regenerację. Odtrucie alkoholowe i pozbycie się kaca w klinice Szczególnie ciężkie przypadki kaca wymagają wyjątkowych rozwiązań. Pozbycie się z organizmu alkoholu po wielodniowej imprezie zakrapianej alkoholem może wymagać przy trzeźwieniu pomocy wysoce wyspecjalizowanych lekarzy. Kac i jego objawy bowiem mogą stanowić ryzyko dla zdrowia i życia pacjenta, więc nie warto czekać i cierpieć. Odtrucie alkoholowe w klinice to szybki i bezpieczny powrót do normalności.W większości przypadków można jeść później, ale należy unikać twardych i ostrych potraw oraz unikać szczypania i gryzienia twardymi przedmiotami przez kilka dni po zabiegu, aż plomba stwardnieje. Jeśli masz jakieś pytania co do tego, co możesz jeść po założeniu plomby w CLINIDENT, skonsultuj się z naszym dentystą.
Jak przebiega wizyta z podaniem kroplówki? W przypadku pierwszego podania kroplówki, wizyta rozpoczyna się konsultacją lekarską, w trakcie której ustalane są wskazania i ewentualne przeciwwskazania do danej infuzji. Lekarz przeprowadzi z Tobą rozmowę, pytając o ewentualne choroby i alergie oraz przyjmowane przez Ciebie leki. Następnie zmierzy ciśnienie i poziom glukozy we krwi za pomocą glukometru. Na podstawie konsultacji ustali z Tobą skład kroplówki. Kolejne kroplówki tego samego rodzaju nie będę wymagały już konsultacji lekarskiej, o ile stan Twojego zdrowia między wizytami nie zmieni się. Następnie pielęgniarka zaprowadzi Cię do pomieszczenia, w którym ułożysz się wygodnie na leżance, a ona założy wkłucie i podłączy przygotowany na podstawie zlecenia lekarskiego preparat. W czasie spływania preparatu pielęgniarka będzie kontrolować, czy dobrze się czujesz. Po skończonej infuzji pielęgniarka usunie wkłucie i zaprosi Cię przepyszny napój owocowy. Po ok. 15 minutach od zakończenia kroplówki możesz opuścić Centrum i cieszyć się nową jakością życia. Czy to boli? Podczas zakładania dostępu dożylnego, przez który podawana będzie kroplówka poczujesz jedynie niewielkie ukłucie. Samo przetaczanie preparatu do organizmu jest całkowicie niebolesne. Jak się przygotować do kroplówki? Nie musisz w żaden specjalny sposób przygotowywać się do kroplówki. Dobrze przed podłączeniem infuzji oddać mocz, ponieważ udanie się do łazienki w trakcie wlewu będzie niewygodne. Czy są jakieś przeciwwskazania do przyjęcia kroplówki? Przeciwwskazania do infuzji ustala lekarz. Niektóre choroby przewlekłe, alergie i przyjmowane leki mogą uniemożliwić podanie danego wlewu. Podobnie, nie wszystkie kroplówki mogą być podawane w ciąży. Zaostrzenie choroby skóry w dołach łokciowych może również spowodować odsunięcie kroplówki w czasie, aż do zagojenia rany czy wysypki. Czy trzeba być na czczo? Nie musisz być na czczo, jest to wręcz niewskazane, gdyż głód w połączeniu z emocjami wiążącymi się z podażą kroplówki może spowodować zasłabnięcie. Nie objadaj się jednak na zapas, bo kroplówka trwa tylko niecałą godzinę. Czy w dniu po kroplówce istnieją jakieś ograniczenia np. w aktywności fizycznej lub dietetyczne? Ani w dniu podaży naszego preparatu, ani w kolejnych dniach nie musisz w żaden sposób ograniczać aktywności fizycznej. Możesz uprawiać seks, a także sporty, w tym możesz iść na basen. Tuż po przyjęciu kroplówki możesz jeść wszystko, na co masz ochotę, nie spożywaj jednak alkoholu, aby leki metabolizowane przez Twój organizm nie weszły z nim w niepożądane interakcje (nie dotyczy infuzji Kac Fighter). Tuż po podaniu niektórych preparatów nie jest wskazane prowadzenie auta – nie martw się, poinformujemy Cię o tym podczas rezerwacji terminu wizyty. Jak długo trwa podanie kroplówki? Podaż kroplówki trwa minut. Na całą wizytę wraz z konsultacją lekarską i poczęstunkiem po kroplówce zarezerwuj Kiedy pojawia się efekt działania kroplówki i jak długo się utrzymuje? Efekt działania niektórych kroplówek pojawia się już w trakcie ich podaży. Lepsze samopoczucie, wzrost energii i pozostałe efekty zawartych w kroplówce substancji odczujesz w następnych dniach. Efekty te utrzymają się nawet przez kilka tygodni. Jak często można przyjmować kroplówki? Zawarte w kroplówce suplementy i leki mają stosunkowo duże dawki, dlatego nie powinno się przyjmować wlewów częściej niż raz na tydzień. Częstość wlewów ustala za każdym lekarz. Czy kroplówkę można przyjąć podczas przyjmowania na stałe innych leków? Leki przyjmowane przez pacjentów na stałe i preparaty podawane w kroplówce mogą wchodzić w niepożądane interakcje, dlatego przed podaniem kroplówki lekarz ocenia w trakcie konsultacji czy w trakcie kuracji danym lekiem można zastosować jedną z naszych infuzji. Czy kroplówkę można przyjąć w ciąży? Podanie kroplówki zawsze odbywa się na podstawie wstępnej konsultacji lekarskiej, podczas której ustalane są wskazania i przeciwwskazania do podaży danego preparatu. Jeśli lekarz nie stwierdzi przeciwwskazań do danego wlewu, możliwe jest podłączenie go pacjentce w ciąży. Należy jednak brać pod uwagę, że część preparatów nie jest jednak dopuszczona do podaży w ciąży. Czy mogą wystąpić niekorzystne efekty uboczne kroplówki? W naszym Centrum podanie kroplówki odbywa się z zastosowaniem wszelkich zasad aseptyki i antyseptyki, co minimalizuje ryzyko zakażenia, a stosowane przez nas preparaty charakteryzują się bardzo niewielką częstością obserwowanych efektów niepożądanych. Najczęstsze efekty uboczne, które mogą wystąpić to: zawroty głowy, senność, uczucie głodu lub pragnienia. Czy można pominąć konsultację lekarską przed podaniem kroplówki? Przy kolejnych z rzędu podażach tej samej kroplówki w naszym Centrum wizyta lekarska nie jest niezbędna, chyba że w międzyczasie znacząco zmienił się stan zdrowia Pacjenta. Przed każdym podaniem nowego rodzaju infuzji konsultacja lekarska jest konieczna, nawet jeśli Pacjent zgłasza się ze zleceniem podania infuzji od innego lekarza. Czy można przynieść własne preparaty do podania w kroplówce? W Centrum Avete podawane są jedynie preparaty sprowadzane na podstawie zlecenia lekarskiego naszych specjalistów. Nie dopuszczamy możliwości podania jakiegokolwiek preparatu przyniesionego przez pacjenta, nawet na zlecenie innego lekarza. WRÓĆ DO STRONY GŁÓWNEJ
Wlew kroplowy, popularnie określany jako kroplówka to zabieg medyczny polegający na podaniu pacjentowi drogą dożylną, podskórnie lub doodbytniczo płynów zawierających odpowiednie substancje. W płynach tych mogą znajdować się leki czy też mikroelementy, np. fizjologiczny roztwór soli lub też składniki odżywcze takie jak glukoza. Mogą to być również płyny krwiopochodne
1000 700 Barbara Dąbrowska-Górska 18 marca 2020 18 marca 2020 Dwa lata temu Anna Lewandowska pochwaliła się na Instagramie, że dożylnie, w postaci kroplówek przyjmuje preparaty witaminowe. Od tamtego momentu temat wraca jak bumerang, bo okazuje się, że takie zabiegi wciąż są bardzo popularne. Wystarczy, że na Instagramie sprawdzisz hasztag #kroplowkiwitaminowe, by zobaczyć uśmiechniętych, wysportowanych, świadomych (?) ludzi sukcesu, którzy…no właśnie…dbają o swoje zdrowie? Czy kroplówki witaminowe to wsparcie czy obciążenie organizmu? Na skróty: Kroplówki witaminowe – oferta w internecie Kroplówki witaminowe – dlaczego to nie jest dobry pomysł? Kroplówki witaminowe – oferta w internecie Szybki przegląd internetu zaprowadził mnie do kilku klinik oferujących kroplówki witaminowe. Okazało się, że to remedium na wszelkie życiowe dolegliwości. Możesz kupić kroplówkę: detoksykującą, zwiększającą odporność, zwiększającą wytrzymałość (dla sportowców), poprawiającą koncentrację (dla studentów) odmładzającą, odchudzającą. Pozornie niesamowite, bo gdy Ty siedzisz i czytasz książkę złoty płyn, cała magia w kroplach, spływa prosto do Twoich żył. Co znajduje się w takich kroplówkach? No właśnie – tego do końca nie wiadomo. We wlewie, który ma wspomagać odchudzanie znajdziesz np. chrom, cynk, fluor, selen, miedź, witaminę C i elektrolity. Jaki jest domniemany mechanizm działania składników – tego klinika już nie wyjaśnia. Ja również nie potrafię Ci tego wyjaśnić. Jaki jest dokładny skład kroplówki? Tego również się nie dowiesz. Dlaczego? Bo to tajemnica wynikająca z obawy przed skopiowaniem formuły. Jak to tajemnica? Przecież każdy producent suplementów ma obowiązek podać dokładny skład preparatu np. multiwitaminowego i nikt nie obawia się konkurencji. Dziwne? Jaka jest cena kroplówki witaminowej? Ceny zaczynają się od 150 zł do nawet 350 zł za pojedynczy wlew. Droga impreza i bezsensowny wydatek! Dlaczego? Jest ku temu wiele powodów. Zobacz, co piszą o mnie Pacjenci na portalu Kroplówki witaminowe – dlaczego to nie jest dobry pomysł? 1. Nie wiesz, co i ile przyjmujesz w kroplówce witaminowej! Tylko orientacyjnie poznajesz skład preparatu, ale nie masz pewności w jakich dawkach podano Ci witaminy, minerały czy składniki antyoksydacyjne. Kliniki twierdzą, że dobierają preparat do indywidualnych potrzeb, ale wiesz co? Mam przeczucie, że wszyscy dostają standardowe mieszanki. 2. Kroplówka witaminowa to nie manicure! Kroplówki witaminowe często są promowane jako zabieg urodowy, regeneracyjny – szybki i przyjemny. Chodzisz na nie do baru witaminowego – do baru? Jak na drinka? Brzmi rozrywkowo, ale tak nie jest! Podanie takiej kroplówki powinien poprzedzać dokładny wywiad i przeprowadzenie szczegółowych badań oceniających stan odżywienia organizmu. Niestety wizyta lekarska przed podaniem wlewu to często tylko formalność. Poza tym pamiętajcie, że podanie kroplówki wiąże się z przerwaniem ciągłości tkanek i musi się odbywać w miejscu, które dba o higienę i jest zarejestrowanym podmiotem leczniczym! Taki zabieg może wykonywać tylko wykwalifikowany personel medyczny. 3. Nie potrzebujesz dużych dawek witamin i minerałów! Układ pokarmowy potrafi regulować wchłanianie składników odżywczych. Gdy cierpisz na niedobór żelaza jelito zwiększa jego przyswajanie. Dzięki takim mechanizmom jelita same regulują, ile danego składnika ma ostatecznie trafić do organizmu. To ułatwia wychodzenie z niedoborów, ale chroni także przed nadmiarem witamin i minerałów. Podając dożylnie duże dawki składników odżywczych organizm nie ma jak się przed nimi bronić. Duże dawki witamin rozpuszczalnych w tłuszczach A, D, E i K są toksyczne, ale nawet witamina C może prowadzić do kamicy nerkowej. Żaden składnik odżywczy w mega dawkach nie jest bezpieczny! Zdjęcie: Anna Shvets/Pexels 4. To, że po kroplówce witaminowej czujesz się lepiej to zasługa nawodnienia! Wiele osób, po zastosowaniu kroplówki witaminowej, czuje, że ich samopoczucie znacząco się poprawiło. Niektóre opinie są zaskakująco pozytywne. Czy to zasługa przeciwutleniaczy, witamin, minerałów? Nie! Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że poprawiło się nawodnienie organizmu. Czy to tego potrzeba kroplówki witaminowej! Oczywiście, że nie! Wystarczy butelka wody! Przeczytaj także: Jak pić PRZED, W TRAKCIE i PO treningu? [INFOGRAFIKA DIETETYKA] 5. Kroplówki witaminowe to nie jest rozwiązanie na zaniedbania dietetyczne! Kroplówki witaminowe to kolejne złudne, proste, szybkie i arcy drogie rozwiązanie na nasze codzienne, przewlekłe zaniedbania zdrowego stylu życia. Jednak wlew dożylny nie zmieni Twoich nawyków żywieniowych, nie zastąpi dawki ruchu, nie zda za Ciebie egzaminu na studia. Ja wiem, że Ty wiesz i oni też wiedzą (Ci, co stosują kroplówki), że tylko trwała zmiana stylu życia zwiększy wydolność Twojego organizmu, poprawi samopoczucie i zdolność do koncentracji. Z jakiegoś powodu w człowieku jest taka sprzeczność, że mimo całej swojej inteligencji szuka sposobu, który rozwiąże problemu bez wysiłku własnego. Niestety, takich rozwiązań nie ma… Kiedy już zdasz sobie z tego sprawę umów się na wizytę do dietetyka i zacznij pracować nad zmianą nawyków metodą małych kroków! Przeczytaj także o innych trendach żywieniowych: Sirtuiny i dieta SIRT – czy to właśnie dzięki nim schudła Adele? Dieta ketogeniczna (ketogenna) – zasady, efekty i opinia dietetyka Co daje picie wody z cytryną?
